تحلیلی از شاخصهای اجتماعی مسکن در ایران

امروزه جامعه ایران در مرحله سریعی از تحول اقتصادی واجتماعی قرار گرفته است. در چنین حالتی نه تنها ساخت فیزیکی جامعه درحال دگرگونی است بلکه بافت فکری و اجتماعی آن نیز دستخوش تغییر و تحول قرارگرفته است. میل به مصرف ودست یابی بر کلیه امکانات رفاهی و تمام مظاهر توسعه خواست هریک از افراد جامعه ایرانی است. داشتن مسکن خوب ومناسب نیز یکی از خواست های جامعه متحول امروزی است. موضوع مسکن بعلت ویژگیهای آن و به سبب ارتباطی که با تمام گروهها ی اجتماعی دارد‘ پیوسته مورد توجه وعلاقه عموم مردم بوده است. مسکن از جمله مسائل اجتماعی است که ابعاد گوناگون دارد. بنابراین باید با دیدی همه سو نگر بسراغ آن رفت. باید مسئله مسکن را درارتباط با کلیه عوامل مربوط به آن‘ اعم ا زکمی و کیفی مورد بررسی و امعان قرارداد. دربرنامه ریزی و تصمیم گیری مسکن بایدکلیه امکانات ومحدودیتها را شناخت و بر آن اساس تصمیم گرفت. بررسی شاخصهای اجتماعی مسکن یکی از وسائل و شیوه های شناخت ویژگیهای مسکن بشمار می رود. که می توان به کمک آن پارامترهای موثر در امر مسکن را شناخت وهرگونه برنامه ریزی و تصمیم صحیح مسکن را تسهیل نمود. بطورکلی بحث از شاخصهای اجتماعی دیرزمانی نیست که ذهن صاحب نظران و متخصصان را بخود معطوف داشته است. و یکی از مباحث و شیوه های مهم بررسی امروز است که درسالهای اخیر متداول گشته است. یکی از شاخصهای مهم اجتماعی ‘ شاخصهای مسکن می باشد. شاخص ها از وسائل مهم سنجش رابطه انسان با محیط فیزیکی بشمارمیرود. درواقع انسان دو گونه رابطه با محیط مسکونی خود دارد . رابطه کمی ‘یعنی ارتباط کمی و عددی انسان از نظر استفاده از ابعاد مسکن و شماره یا افراد ساکن در آن ‘ در این مورد صرفا رابطه کمی انسان با مسکن سنجش می شود . رابطه دوم ‘ رابطه کیفی است که انسان با محیط فیزیکی یا مسکونی خود دارد. این شاخص مشخص کننده جنبه های کیفی ارتباط انسان با مسکن است. نحوه تصرف مسکن ‘ نوع مسکن و رابطه درآمد با مسکن‘ تسهیلات رفاهی با ابعاد کیفی فضای مسکونی سروکار دارند . بررسی حاضر بر همین دو گونه ارتباط انسان با مسکن و بر ابزار سنجش این رابطه بنام شاخص های اجتماعی مسکن مبتنی است. بررسی شاخص های اجتماعی مسکن در ایران به سبب فقدان اطلاعات کافی ومحدودیت آن بصورت یک مطالعه مقدماتی انجام گرفته است. و درواقع مدخلی است به این بحث مهم اجتماعی ودعوتی است از صاحبنظران که با صلاح و تکمیل آن همت گماردند.